Ποιες είναι τελικά αυτές οι περιβόητες, κυνοφιλικές απαιτήσεις που πρέπει να έχει ένας κυνηγός από τον σκύλο του; Πρέπει να είναι τόσο διαφορετικές και χαοτικές από φυλή σε φυλή; Διαβάζοντας τον τίτλο θα μου πείτε τι κοινό έχουν όλα αυτά. Και όμως έχουν, η κυνοφιλία στην Ελλάδα τα πάντα μπορεί να αναιρέσει...
Είναι από τα πράγματα που ακούω καθημερινά από την στιγμή που αποφάσισα να ασχοληθώ με τα Springer Spaniel, μέχρι ενός σημείου τα δικαιολογώ. Είναι μια άγνωστη σχετικά φυλή στην Ελλάδα και μέχρι πρότινος με μικρή διάδοση. Άλλωστε, και μένα η εμπειρία και η συμβίωση μου μετρημένη χρονικά στα δάκτυλα είναι.
Δεν μπορώ όμως να κατανοήσω γιατί ένας κάτοχος springer spaniel θα πρέπει να έχει μικρότερες απαιτήσεις από την συγκεκριμένη φυλή; Γιατί για παράδειγμα οποιαδήποτε άλλη φυλή από τους σκύλους δείκτες να θέτει υψηλότερα ποιοτικά στάνταρ έρευνας, τυπικών χαρακτηριστικών, μορφολογίας και ανατομίας. Θλίβομαι πραγματικά που τέτοια πράγματα φτάνουν στα αυτιά μου, και κυρίως από ανθρώπους που "διαθέτουν" κάποια κυνοφιλική και ερασιτεχνική εκτροφική ιδιότητα.
Το άριστο ένστικτο της επαναφοράς που διακατέχει την συγκεκριμένη φυλή έχει δημιουργήσει μια παραπληροφόρηση, της οποίας θύμα ήμουν και εγώ, αν προσθέσουμε και την αμάθεια δημιουργεί ξεροκέφαλες απόψεις που συνεχίζουν να υφίστανται. Αυτό που με εξοργίζει είναι γιατί θα πρέπει ένας μελλοντικός κάτοχος Springer Spaniel να κάνει σκόντο σε οποιαδήποτε από τα προαναφερθέντα ποιοτικά χαρακτηριστικά και να μην αναζητήσει τον βέλτιστο ρεαλιστικά σύντροφο (με βάση πάντα τις αντικειμενικές δυσκολίες που δύναται να υπάρξουν) για το κυνήγι. Ποιο είναι αυτό το χαρακτηριστικό που κάνει τα springer να υστερούν σε σχέση με τα υπόλοιπα; Η φέρμα; Μα δεν είναι σκύλοι φέρμας, δεν δημιουργήθηκαν για αυτό συνειδητά, ούτε φύλακες είναι, αν θες φύλακα θα πάρεις λυκόσκυλο.
Ακόμα και στην πιο απλή κυνηγετικά περίπτωση, της επαναφοράς μικρών θηραμάτων όπως η τσίχλα, δεν πρέπει τα στάνταρ να είναι χαμηλότερα, μην σας πω πως για ένα επιτυχημένο και αποτελεσματικό κυνήγι πρέπει να είναι και υψηλότερα. Ιδιαίτερες απαιτήσεις αντοχής (σε ένα πολύωρο περπατητό-αυτό συνήθως σταματά όταν κουραστούμε εμείς και όχι ο σκύλος), οσφρητική ικανότητα εξαιρετική (για ένα εξαιρετικά χαμηλής οσφρητικής απόδοσης θήραμα), αντίληψη του χώρου, διασταυρωμένη έρευνα και υψηλή νοημοσύνη - μνήμη για το πλήθος των εντολών που πρέπει να διδαχθεί. Και μην ξεχνάμε πως σε ένα τέτοιο κυνήγι απαιτούμε το 10 στα 10 από τον σκύλο μας, γνωρίζουμε την ύπαρξη του θηράματος και έχουμε την απαίτηση πάντα αυτός να το βρίσκει. Περιπτώσεις του τύπου βάρεσα εδώ μια τσίχλα και ψάχνουμε όλοι μαζί για να την βρούμε δεν είναι έρευνα, ούτε και απόρτ.
Τέλος, ένα από τα πολλά ακατανόητα που ακούω αφορούν την αντοχή, την μορφολογία και κατά επέκταση της εκγύμναση και προπόνηση του σκύλου μας. Τόσα χρόνια στις θετικές επιστήμες η πραχτικότητα και απολυτοποίηση που παρέχουν έχουν μεταστρέψει τον τρόπο σκέψη μου. Ήξερα πως η διανυθείσα απόσταση είναι μια εξίσωση της ταχύτητας και του χρόνου. Να δείτε πως αυτά τα πράγματα έχουν αλλάξει και κάποιος από όλους αυτούς έχει αναιρέσει ολόκληρη την κινητική θεωρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου